Hogeschool voor de Kunsten

(27 stemmen, 16716 lezers)

Nu alweer vier jaar geleden,bedenk ik me. Nog steeds ben ik smoorverliefd op haar en stop de foto die uit mijn portfoliomap kwam vallen voorzichtig in mijn jasje. De map moet ik nodig updaten want volgende week is de inleverdatum om af te kunnen studeren. Vier jaar, wat vliegt de tijd.

“Zou één broek voldoende zijn?” Nog een paar shirts, sokken en onderbroeken. De fles Sambuca rol ik in een theedoek en klem deze tussen de boeken.
Dit weekend ga ik met twee vrienden naar een huisje op de Veluwe om aan onze scriptie te werken. Even weg uit de hectiek van een studentenhuis. Niet in de verleiding komen om een biertje te gaan drinken bij Guus Flater aan de Oude gracht.

“Breg?!”, roep ik door het trapgat naar de volgende verdieping. Ze komt haar kamer uit en huppelt vrolijk de steile trap af. “Ik ga lieffie, want ik moet Martin en Steven nog ophalen”. Ze omhelst me en geeft me vier dikke kussen op mijn mond. “Ik ga je missen”, fluistert ze in mijn oor bij de tweede knuffel.
“Tot zondagavond.”

 Met de geleende auto van mijn zus rijd ik de straat van Steven door. Aan het begin van deze straat minder ik altijd vaart, want daar woont en werkt Meesteres Corry. Ik ben gefascineerd door het feit dat rijke zakenmannen in grote auto’s hier naar binnen gaan. Helaas de deur gaat niet open dus mijn nieuwsgierigheid wordt niet bevredigt. “Hopelijk de wens van de meneer die binnen zachte klapjes krijgt wel”, gaat er door mijn hoofd.
Na twee keer claxonneren komt Steven de voordeur uitgelopen.
Hij gaat naast me zitten en opent ons gesprek met: “Nog een pluk op je stok gehad?”.
(Ja wij studenten hebben humor uitgevonden.)

Nadat we Martin hebben opgepikt zetten we koers richting Vierhouten. Wereldstad Vierhouten, rust gegarandeerd, dachten wij toen we via internet terecht kwamen bij De Paasheuvel.
Bij aankomst duiken we meteen in de boeken zodat we vanavond een klein hapje buiten de deur kunnen eten.

De keuze om te eten valt ons nog niet tegen. De restaurants met uitgebreide menukaarten slaan we over want ook vanavond moeten we nog aan de bak. We kiezen iets kleinschaligs. Martin en Steven gaan voor de vis en nemen er een glas witte wijn bij. Ik tel de seconde dat Martin met de zin “Want vis moet zwemmen” komt. Na 2 seconden zet hij zijn zin in: “Want ….”.
Mijn keuze is bijna altijd dezelfde. Tournedos pepersaus met een glas rode wijn.

Terug bij ons huisje pak ik mijn laptop en begin te typen. Steven vlucht zich naar de wc en Martin vraagt of iemand een paracetamol of een Rennie bij zich heeft. “Een Rennie?, ik schiet in de lach. “Je Renniet maar naar de wc als Stef klaar is”, vervolg ik.
Rond 00.30 uur druk ik op Ctrl S, sluit af en sla tevreden de laptop dicht. Door de concentratie op mijn scriptie was het me niet opgevallen dat de andere twee ieder languit op een bank zijn gaan liggen.

Ik vraag aan Martin of hij ook een Sambucaatje wil.
“O nee man, ik ben zo misselijk als een hond”, antwoordt hij met een wit weggetrokken gezicht.
Aan Steven hoef ik het niet te vragen, die houdt zijn ogen gesloten.
Met een Sambuca in mijn hand ga in de stoel naast Martin zitten en steek een sigaret op. “Zou het door de vis komen?”, vraag ik Martin, maar voordat ik ben uitgesproken zoekt hij zijn vlucht naar de wc.

De volgende dag besluiten we het kamp op te breken en terug naar huis te gaan. Steven en Martin zijn doodziek en willen in hun eigen bed liggen.

Om twee redenen rijd ik vrolijk onze straat in. Ik heb veel gedaan aan mijn scriptie en zie zo meteen m’n schatje weer.
Ik loop twee trappen op en hoor de douche lopen. Haar kamerdeur staat op een kier. “Bregje is aan het douchen”, stel ik vast.
Zonder reden, zonder het over na te denken ga ik in haar hoogslaper liggen en wacht tot ze binnenkomt. Ik staar naar het plafond dat ik kan aanraken als ik mijn arm strek. “Ze zou zich toch niet doodschrikken”, vraag ik me af. Waarom lig ik hier? Dit moet ik misschien niet doen?

Uit de badkamer hoor ik gegiechel. Een verlamd gevoel overvalt me. “Het zou toch niet?”. Nu blijf ik ook liggen ook, stel ik vast. Ik ben zenuwachtig en boos. Maar waar ben ik boos om? Ik neem een houding aan zodat ik goed overzicht heb en toch niet gezien kan worden.
De kamer gaat open en Bregje komt binnengelopen. Eén handdoek geknoopt om haar lichaam en één als een tulband bovenop haar hoofd.
Dan volgt een tweede persoon…..
Binnen een fractie van seconde zie ik eenzelfde gedaante. “O gelukkig”. Het is haar beste vriendin Femke.
Ontspannen en blij broed ik op een flauw plan om ze te laten schrikken. Nee, nu nog niet, eerst even afwachten.
“Voor hun doen praten ze opvallend weinig”, gaat door mijn hoofd. Ik zie Bregje in de stoel voor de spiegel zitten. Ze haalt de handdoek van haar hoofd en borstelt haar haren uit. Femke staat achter haar. De handdoek om haar lichaam valt op de grond. Ze bukt om hem op te pakken, maar gooit de handdoek daarna over een stoel. Via de spiegel zie ik haar naakt voor me staan. Ze heeft een prachtig lichaam. Haar borsten staan naar voren en ietwat opzij. Ze heeft zich mooi geschoren. Mijn wens is dat Breg zich ook mooi gaat scheren, maar heb het nooit ter spraken durven te brengen. Hoe breng je zoiets? Alsof ze nu niet aantrekkelijk is.

Ik raak opgewonden en wacht vol spanning af of er nog meer gaat komen.

Dan staat Bregje op en vraagt wie er eerst gaat. Ook zij ontdoet zich van haar tweede handdoek en de twee vriendinnen staan naakt tegenover elkaar. De volle borsten van Bregje, waar mijn ogen tijdens de introductieweek eerder kennis mee hadden gemaakt dan met de persoon daarachter, raken bijna de borsten van haar vriendin. Ze beseffen zelf blijkbaar niet hoe mooi dit tafereel is.

“Jij eerst bij mij”, zegt Bregje. Ze gaat op de stoel zitten en Femke pakt iets uit een plastic DA-tasje en knielt zich voor Bregje. Ik wil me omdraaien maar ben bang voor het kraken van het bed. Muisstil wacht ik af.
Bregje gaat onderuit zitten en mijn oog valt op haar kruis. Ze heeft zich geschoren en zit recht tegenover het gezicht van Femke.

Wat gaat er komen? Wat zijn ze aan het doen? Wat gaan ze doen?
Op het zakje staat ‘Betty’ en iets wat lijkt op een roze driehoekje. Ik blijf liggen en besluit nu even een pauze in te lassen.

Na een minuut til ik mijn hoofd weer op en zie dat Femke met een kwastje en een schaaltje bezig is bij Bregje. Ik focus me nu wat langer en beter en zie dat het streepje van Bregje roze kleurt.
Ik kijk naar het gezicht van haar en zie een blik die ik herken. Bregje is opgewonden.

Daarna gaat Femke zitten en met hetzelfde kwastje wordt zij nu nog kleurrijker. “O dat kietelt’, roept ze. “Ja best lekker he”, antwoordt Breg.
Femke pakt van de tafel bodylotion en knijpt in de tube. Ze wrijft de lotion tussen haar handen warm en begint haar lichaam in te smeren. Haar armen, haar buik, haar borsten. Als ze terugantwoordt dat het inderdaad best lekker is, zie ik dat ze zachtjes in haar tepels knijpt.

“Zou het afgeven of moet we nu eerst douchen?”
De meisjes verlaten de kamer en bevinden zich weer in de badkamer.

Ik fantaseer wat ze in de badkamer aan het doen zijn en knoop mijn broek open.
Ze blijven lang weg. Mijn ogen zijn gesloten om nog beter te kunnen luisteren. Iedere minuut dat ze langer wegblijven wordt het voor mij heftiger.
Het moet zeker drie kwartier later zijn als ze de kamer weer binnenkomen. Abrupt stop ik met wat ik aan het doen was.

Met verhitte gezichten zie ik dat ze elkaar nog een kus op de mond geven. “Het was heerlijk”, zegt Bregje.
Femke beantwoordt dit met een innige tongzoen en een omhelzing.
“Maar ik vertel het wel aan Bas hoor”.
“Zou je dat nou wel doen?”, vraagt Femke.
“Ja tuurlijk. Hij vertrouwt mij.”

Femke en Bregje kleden zich aan en verlaten het huis.
Ik ben benieuwd hoe en wat ze me gaat vertellen ……..

Maar alles is goed want ik vertrouw haar ook.